సర్దుకుంటూ గడిపిన సమయాన్ని సముదాయించి
సంధ్యాకాలం బడలిక వీడి సేదతీరాలి అనుకుంటాను
అంతలోనే అకస్మాత్తుగా ఎగసిపడే జ్ఞాపకాల సవ్వడులు
గుండెని ప్రతిధ్వనింప చేస్తూ పాతమాటల హోరులు..
కాలం మారిందంటూ వాస్తవాన్ని గుర్తుచేస్తుంటాయి!
మనసు మాత్రం ఆ అనుభుతుల స్మరణలో బ్రతకమని
అబద్ధాన్ని నిజం చేయాలనే తాపత్రంతో తప్పు చేస్తూ
భవిష్యత్తుని భీమాగా చూపించి ఆశలు రేపుతుంటే
మనసుని విరిచి వేరుచేసే పరిస్థితులను కల్పించి..
కదిలే కాలం మాత్రం కనబడకనే కసితీర్చుకుంటుంది!
