!!అప్పుడు ఇప్పుడూ!!

 జీళ్ళూ జంతికలు రూపాయికి రెండూ కొనుక్కుని తిన్నాం..
ఇళ్ళు చిన్నవి అయినా అందరి హృదయాలు పెద్దగా ఉండేవి
స్పేస్/ప్రైవసీ వంటి పదాల అర్థంతో అసలు అవసరంపడలేదు
ఎందుకంటే...అందరి ఇంటిపై కప్పులూ ఏకమై కలిసుండేవి
పొరుగు వారికి సైతం మన బంధువుల పేరులు తెలుసుండేవి
వేడి అన్నం నెయ్యి పప్పు పచ్చళ్ళతో కడుపునిండా తిన్నాక
మిద్దెపై వరుసగా పడకలేసి పిచ్చాపాటి కబుర్లతో పడుకునేవారు
కష్టసుఖాఃలు మనసువిప్పి మాట్లాడుకుని పరిష్కరించుకునేవారు 
ఆనందం అధికంగా ఉండి అహం తంత్రాలకు చోటుండేది కాదు!
మరి ఇప్పుడో..
ఇళ్ళు విశాలంగా ఉంటున్నా మనసులు కలవర పడుతున్నాయి
చిన్నా పెద్దా అందరికీ ఎవరి గది వారికే ఏడుపు నవ్వు గోప్యమే
ప్రతొక్కరి చేతిలో మొబైల్ అందులోనే హాయ్ బాయ్ పలరింపులు
గదులేమో AC తో చల్లన ఒకరి ఉన్నతి చూసి ఒకరికి మంట లోన!