జీవితాన్నే తృంచి పంచిచ్చిన నావి కాని నా క్షణాలు
నా వంతు నిద్రదోచిన నీనవ్వు చూసిన నా నవ్వులు
నా నోటికి కాక నీ నోటికి అందించిన అన్నం ముద్దలు
నా సుఖమంటే నీవంటూ నిర్వచించిన ఆ గురుతులు
ఏదేమైనా నాకొద్దు గతించిన ముసలిస్మృతి దొంతరలు
ఇచ్చిచూడు గుప్పెడు నాగుండెకు నీ ప్రేమానురాగాలు
తలచుకో కూడి నలుగురితో నిన్ను చెక్కిన నా చేతులు
ఇలాగైనా తనివి తీరనీ జీవితపు నా అంతిమ గడియలు
Very nice ,really heart touching padmagaaru.
ReplyDelete"ఏదేమైనా నాకొద్దు గతించిన ముసలిస్మృతి దొంతరలు
ReplyDeleteఇచ్చిచూడు గుప్పెడు నాగుండెకు నీ ప్రేమానురాగాలు"
ఎందుకీలాంటి కవిత........ పద్మారాణి గారూ ?
మనస్సుని మరీ మరీ పిండేయడం తప్ప - అని ప్రశ్నిస్తే,
మీ నుండి మాకందే సమాధానం ..........
" అన్ని రసాల కవితా దారలు ఉండాలంటారు " మీరు.
చదివి బావుందని అనుకున్నా ......
కరిగి కదిలిన గుండెను చూస్తే జాలేస్తుంది.
కవిత ఆసాంతం చదివాక గమనించా, కళ్ళు చెమ్మగిల్లయాని.
గుప్పెడు గుండె ఎంతుకింత 'వ్యధ' కు గురైందో - పాపం.
*శ్రీపాద
ఆర్ద్రత నిండిన కవిత , మీ పదాల అల్లికలో నూతనత్వం ఉందండి
ReplyDeleteకంటనీరు పెట్టించారు మేడం
ReplyDeleteప్రతి పదంలోను ఆర్థ్రతను నింపారు పద్మారాణి గారు.
ReplyDeleteChaalaa baagundi:):)
ReplyDeleteso heart touching.
ReplyDeleteసమాజంలోని సత్యాలను మీదైన రీతిలో చెప్తున్నారు.
ReplyDelete