ఒక రంగువెలసి విరిగినగోడ
అదే అడ్డుగా గడిచిన బాల్యం
ఒక ఎండిన పొగడపూల చెట్టు
ఆ నీడలో ఎగిరిగెంతులేసిన గుర్తు
ఒక వడిలి రెక్కలు రాల్చిన పుష్పం
ఆ సువాసనాత్తరులే ఈ గుర్తింపులు
ఒక కాలు విరిగి కుంటుతున్న గుర్రం
అది నేర్పిందే జీవిత రేసులోని పరుగు
ఒక్కసారిగా కాక ఆగాగి వస్తున్న దగ్గు
ఆ దగ్గే వినిపించింది ఎన్నో జోలపాటలు
ఒకలయై వణుకుతున్న అలసిన శరీరం
ఆమే నేర్పింది అడుగులో అడుగేయడం
ఒకప్పుడు ఆమె దిద్దినవేకదా ఈ రూపులు
మరెందుకని ఆమెపైన ఇప్పుడింత నిర్లక్ష్యం
అదే అడ్డుగా గడిచిన బాల్యం
ఒక ఎండిన పొగడపూల చెట్టు
ఆ నీడలో ఎగిరిగెంతులేసిన గుర్తు
ఒక వడిలి రెక్కలు రాల్చిన పుష్పం
ఆ సువాసనాత్తరులే ఈ గుర్తింపులు
ఒక కాలు విరిగి కుంటుతున్న గుర్రం
అది నేర్పిందే జీవిత రేసులోని పరుగు
ఒక్కసారిగా కాక ఆగాగి వస్తున్న దగ్గు
ఆ దగ్గే వినిపించింది ఎన్నో జోలపాటలు
ఒకలయై వణుకుతున్న అలసిన శరీరం
ఆమే నేర్పింది అడుగులో అడుగేయడం
ఒకప్పుడు ఆమె దిద్దినవేకదా ఈ రూపులు
మరెందుకని ఆమెపైన ఇప్పుడింత నిర్లక్ష్యం
అమృత మూర్తిని గుర్తుచేస్తున్న మీకు అక్షరనివాళి ప్రేరణగారూ.
ReplyDeletePrerana gaaru.... Nijamgaa heart touching...:-):-)
ReplyDeleteగత జ్ఞాపకాలు అలలై ఎగిసాయి ప్రేరణగారు
ReplyDeleteMaster piece...super raasaru
ReplyDeleteమనసుకి హత్తుకునేలా రాస్తారు
ReplyDelete